Aşk bir güneş gibi doğdu içime,
Gururum kar gibi eridi gitti.
Hasret yağmur gibi yağdı içime,
Güzel yaz faslımı sonbahar etti.

Bir anda eridim, sarardım, soldum,
Benliğimle, kimliğimle o oldum,
Su gibi elinde bir kaba doldum,
Od oldu kaynattı, hem buhar etti.

Söğüt bar vermese gölgesi vardır,
Aşkın gölgesi de barıda nardır,
Acı ile hasret aşığa yardır,
Yaktı aşk hasreti beni har etti.

Dedim: “Yok mu insaf, mürüvvet, rahim?
Acıdan kıvranıp, inliyor ruhum,
Aşk elinden yürek, beyni mecruhum,”
Güldü yaptığından iftihar etti.

Ahıskalı derki: Sormayın neden,
Sanmayın ki benim ah, figan eden,
Karşınızda duran cansız bir beden,
Ruhum yıllar önce intihar etti.

Mircevat Ahıskalı