Sensizlik,
Ruhumda küçük bir leke önce.
Senin yokluğunda büyüdü.
Bütün ruhumu esir aldı.
Bembeyaz martı, kargaya dönüştü.
Siyah, çirkin, aptal bir karga.
Ve o karga ruhuma kondu.

Kendimi o kadar kaybettim ki,
Düşünemez oldum.
Seni başka dudaklarda aradım.
Bulamadıkça aradım.
Ve aradım!..

Bir anda o sevgisiz kaplerin oyuncağı oldum.
Kendimi,
Gururumu kaybettim.
Ve izledim.
Yok oluşumu sadece izledim.
Hiç konuşmadım.
Konuşamadım!..

Acımasız insanların şaklabanı olmuşum.
Bütün saygımı kaybetmişim.
Kendime saygı duymuyorum.
O zaman yaşamak anlamsız.
Ama kurtulmaya korkuyorum.
Ve başardım!..

Ölümümü izledim.
Senin gidişini izlediğim gibi.
Bir tek damla döküldü gözlerimden.
O da sen giderken.
Ve öldüm.
Bir daha ağlayamadım.

Yavaşça kayboldum.
Ruhum tekrar beyaz olduğunda,
Sen hâlâ gelmemiştin.
Gelmeyecektin.
Ben de tekrar tekrar gidişini izledim.
Sevgisiz kalplerin arkasından,
Küçük kafeslerin içinde.
Tek sahip olduğum,
Sonsuz yalnızlığım.

19.01.2006