Güldem’e

susamış toprak dirildi
doğarken gül günün terinde
yeni bitmişti çayırlarda güneşin parıltısı
bir el çizdi kağıda tanrı
doğan bir peri utandı
yüzün ap ak yürü sevgili
doğ doğumlarının sancısından sakınma
ruhun bölünsün
bu köse keşişin
yaşlı dervişin
sessiz sufinin diline kulak ver…
artık senle dirildi aydınlık
gül
dem.

İstanbul – 10.12.2007