Siyaseti en büyük terör etmiş gidiyor,
Etrafı deveyi paldımıyla yuduyor,
Yasaları kafasına göre ayarlıyor,
Millet ot yemedikçe et yiyemeyiz diyor.

Bazı öğretmenler dersi gırgırla geçiriyor,
Gelin de sizlere gurs vereyim diyor,
Bazı doktor yemini tavuk tövbesi diyor,
Yan tesirli ilaçla nasılsa geri gelecek diyor.

Bisiklet bulamayan uçaklara biniyor,
Vicdanı gözeye sokmuş ticarettir diyor,
O tarikat, bu tarikat milleti bölüyor,
Ben doğruyum diye boşa yemin ediyor.

Bilerek kum çukurunda debelenip batıyor,
Kurtuluş olmasa da omuzlara basıyor,
İcatları şeytan işidir diyor,
Dışarıdan kendi de payını alıp yiyor.

Dürüst darda olsa da yolundan çıkmıyor,
Kadın hakkı bu mu, namusunu satıyor?
Yeniliği kültürü değiştirmek sanıyor,
Geleceğin geçmişi kayıplara batıyor.

Biraz menfaat uğruna bombaları atıyor,
Bir ukalâ yüzünden kadın çocuk yakıyor,
Büyük güç süper cahili şımartıyor,
Kendi halkı bile buna isyan ediyor.

Zaten ozon tabakası açılmış gidiyor,
Mikroplar dahi çağ atlayıp birbirini gözlüyor,
Afetler heey insan biz de varız diyor,
Cahilliğin böylesi hâlâ devam ediyor.

Fitneci kış-kışlığını, puş puşluğunu yapar diyor
Cahilliğin böylesi kendini puşluğa zorluyor.
Düşmanlık baş almış nihayete gidiyor,
İnsan çağı kapanıp kâinatı terk ediyor.

Mustafa da yarası olan gocunsun diyor,
Süper cahil başkasına dendiğini sanıyor,
İllâ ki savaş, afet olması mı gerekiyor,
Menfaat hastalığını atmamız gerekiyor.

Afyon/Çobanlar – 2007