yasa tanımadık biz
tel örgülerin ardında dolaştık elele
diyet gereği kellemizi sunduk Tanrı’ya
ki kalplerimizin varlığı tesellimizdi
nadas topraklardan erdemlerimizi topladık
ve bir yağmur damlası karşılığı
meyle doldu masamız
Ta ki sen munzevilikten vazgeçene kadar…

odam ıssızlaştı, gecem kara çaldı
dudaklarımda mühür, gözlerim tavana çakılı kaldı
rüzgar okşadı tenimi
beyaz perdem örtü gibi
ruhsuz bedenime sarıldı

odan ısındı, gecen günahkârlaştı
dudaklarında yabancı tadlar
gözlerinde farklı bakışlar vardı
Hayalleri ben kurdum;
başka deniz kızları
onları seninle paylaştı..

Zonguldak – 2005