Karanlık deniz kenarı, boş bir bank,
Soğuk olsun hava, cebimde bir şişe kanyak,
Yankılansın dalgaların sesi, gecenin sessizliğinin içinde.
Yakamozlar, ay ışığı ve bir de saat 04:00 olsun.
Yaşını, yaşadıklarını bilmeyen bir hasta gibi unutmuş olayım her şeyi.
Saat 04:30 olunca, balıkçılar rast gele deyip çalıştırsınlar motorlarını.
Sonra sarhoş olayım, ama bu sefer kusmamak şartıyla.
Bol bol gülücükler dağıtayım geceye,
Sarhoşluk hatırlatmasın geçmişi.
Bu gece özgür olayım kendimle, kendimce.
Tanıdık gelmesin hiçbir şey,
Sabaha karşı da patlatayım bir türkü,
“Sabahın seherinde ötüyor kuşlar” kendi sesimle dinleneyim.
Gün aydınlandığında ruhum teslim edilsin sahibine.
Borçsuz, kuru bir beden, çürümek üzere gömülsün kimselerin bilmediği uzak bir ülkeye.

İstanbul/K.Çekmece – 2007