Dediler ki
Ne olacak hal-i pürmelalli
Bilmem ki dedim…

I.
Titrek bir sabahın kısık gözlerinde
Yaşamak
Yaşamamak!..
Paklar ne de olsa bedenimi salacak cürümümden
Üstelemeyin!
Sadece ölünce uyandırın beni… ölünce

II.
Eserken ensemde çığlıkların güzaflığı
Heyhat!
Uzaklara kaçma heveslisi bir ben var
İçimde parya halinde…
Boş verin!
Sadece giderken gülümseyin…

“ölümüm hüzündür; hüznümse gülümseme(m)…”

III.
Avucumu dizginlerken, şeytan ne yapabilir ki
Meczup nümayişte karıştı nefesin nefesime
Ruhum da ruhlaştı artık!
…Üşüyorum
Yavaştan ölüyorum…
Toprak yağınca gökyüzüne
Söz teslim oluyorum şeytana…

“sağır duvarlara ağlayan yahudinin yüreğinde yaşamıyorum ki…”

son kez..!
Dediler ki…
Bak! o , barikat gibi duran önünde
Sensin şu hayatta naçiz bedenin içinde hapsolan
Heyhat!
…Yaradanı tanı artık!
Bir parya bu dünya
Sonu yok… hiçbir şeyi de!..

“İçinde yırt!
Gecenin karanlık yüzünü / Öldürücü valsler de sakın ha arama…
Hayatta bir çiçeğin varsa bataklıkta
Susuzluklar çöllerden çalınmayacak bunu da anla…”

Neden… neden… neden
…Yeter artık
Yoruldum…
Üstelemeyin!
Ölünce uyandırın beni… sadece ölünce!