Öyle ya, vakit geç oldu…
Gitmek lazım…

Issız bir kasabanın sokaklarında,
Umutsuzca seni aramak,
Hayallerinle boğuşurken,
Yaşamaya çalışmak,
Ve her bir güzel şeyi sen sanmak…

Alışala geldiği gibi işte..
Biraz ukala, biraz alıngan,
Saklarcasına sulugöz…
Geçmişin ahmaklıklarıyla boğuşan,
Gelecek güzelliklere hep geç kalan bir ben…

Kasaba küçük, ben küçük…
Büyük olan tek bir şey..
Tabi hatıralardan hatırlayabildiğim kadarıyla..
Sen…
Yüreğimde adsız bir kahraman…

Gizliden gizliye kemiriyor yüreğimi sevdam..
Ve her bir gözyaşım yenisinin önünü acıyor..
Bitmedi, bu gidişle bitmez de zaten anlamsız kavgam..
Ben mutlululuğu yakalasam, mutlular benden kaçıyor…

Sözlerim anlamsız,
Gülüşlerim zamansız…

Sana değiyor ömrümdeki her bir güzel şey üstelik…
Senden geçiyor yaşam pınarlarım…

Kelkit – 25.06.2007