Çocukluğum, geliyor aklıma.
Soğuk kış geceleri, soba yanardı.
Karanlıkta tavana vuran o ışık, hala aklımda.
Babamın işten gelişi, karşılamaya giderdim onu
En güzel yolu olurdu o yol hayatımın.

Otururduk hep beraber sofraya
Nede lezzetli yapardı annem yemekleri.
onu şimdi anlıyorum
Yalnız kalırken, bir başıma…

Kardeşimle oynardık ne de güzel günlermiş meğer.
Bunu şimdi anlıyorum
Vazgeçilmezleriymiş, hayatımın.
Ekmek, su hava misali.

Arkadaşlarımda vardı mahallede, okulda.
Hepsi sonbahar yaprağı misali dağıldı.
Aldı rüzgar, onları
Her birini bir yere savurdu.

Görüyorum bazılarını.
Ayaküstü üç dakikaya sığıyor.
Geçirilen seneler.

Hep büyümeyi isterdim, nerden bilirdim.
Zaman denen şeyin böyle bir oyun yapacağını bana.
Bunu şimdi anlıyorum.