Nemrud’un bakışından daha da sert
Daha donuk olsa da rengi gözlerimin
Sesizlik denilen bu amansız dert
Anlamını çalar benim boş sözlerimin

Aynadan yansıyan bu silulet
Düşünme ki bir duygusuzluk ifadesi
Bunca zaman sonra belli ki bu niyet
Artık bir zavalinin tükenmiş iradesi

Zannetme ki, benim boşluğum kalbimde
Bu boşluk derinden sessizleşerek
Bir çelik misali soğumuş, buz gibi ruhum.
İnkarım, gönlümde kurşun kadar ağır gerçek
Sana deliler misali aşık olduğum

Ankara – 2005