Limon çiçekleriyle yıkayıp
Oyuk dut gövdeleriyle çağırdım
Erzurum’da Narman suyudur,
Kaz dağlarında Sutüven
A bre Arda boylarında yitirdiğim Azime
Ah aman da Gökçen Efem,
ޞiirimin sılasındaki sonsuz şölen
Sizden…

Yalnızca ipek şal değildim
Güneyli gelinlerin omzunda
Tuzu bildim, yaraya en çok basılanı
Kar yanığı dudaklarım zakkum açtı
Al, daha bir acıydı Fırat, Dicle boylarında

Fettan ve avutandı umutlarım
Korkut Atalar, Yunuslar, Nazımlar gibi
Düştüm önüme,
Haber vermeden kendime bile
Çocuklara bugünler çizdim,
Kapıları yarınlara açılan evler…
En uzak yolculuk
“Sevgilinin gözbebeklerine yapılandır” dedim de.

Bir ayna var ömrümün sonunda
Fotoğraflar taşıyorum yaşadıklarımdan
An, yakamoza kesmiş uzun bir deniz
Zaman, akrebi hayatın
Karışınca kıvılcım küle
Okunsun şiirim
Hüzne gem olsun, sevince fora
Aşkların soyağacına altın varak.