1
Nedense kırık camım her akşam odamı yasa boğar?
2
Yalnızlığın abanoz ağacından yontulma elleri,
Eski cağ zindanlarının gardiyanı gibidir.
3
Hayallerim nice ürpertilere gebeyken
Sen sılamın tecelliye yenik garip çocuğu!
Yoksulda olsan eğilme! Hep dünkü gibi asil kal.
4
Korkma yorulmaz bu yürek acını taşımaktan!
Kimsenin gücü yetmez elinden almaya ülkünü,
Ben asaletin hurdaya ayrılmış enkazı olsamda,
Sürecek uğruna kavgalarım son nefesime kadar!
5
Her nasılsa ömür madalyonunun gurbet yüzünde,
Semazenler gibi dönmeye mahkum edilmişim!
Amma bu dönüşüm rahmet desenli bir kavgadır!
Bu sonlu dünyada hakka inancım sonsuz benim!
Elbet soylu bir el çıkar siler asırlık göz yaşını.
6
Bugün yokluğun ve açlığın kemirdiği ellerin
Gün gelecek sana kırbaç vuran ellere gül sunacaktır!
Ve o gün kendi gölgesinden korkan köpek gibi
Ayaklarının dibinde haysiyetsiz bir gölge olacaktır.
Kin gütme sakın çocuğum! tut elinden kaldır onu!
Ki oda bir ömür boyu utancının arkasına saklansın.
7
Sen ANADOLU şafaklarından umuda doğan güneş olacaksın.

Ankara – 17.09.1976