Külkedisine

Kütüphaneden aldığım eski bir kitaptın
Üzerinde dokunulmamışlığın tozları
Layıkıyla anlamlandırabildiğim ilk cümleyi içinde taşıyan
Kelimelerin sevişerek anlamla buluştuğu
En anlamlı ve beni ruhumun gaybına götüren
Daha önce hiç söylenmemiş
İlahi sözlerin gerçekliğine en yakın
Senin sözün sadece sana ait,
İnandığım ikinci gerçektin….

Ve sonra;

Çaresizlik en keskin hançerini sapladı
İçimin bile en iç noktasına
Rafına geri dönerken sen
Kalıp öylece çaresiz, tozlarda saklı kalan parmak izlerimi seyrettiğimde,
İçimden içime kanlar boşaldı,
Nefesimi de yanına alıp beni öylece nefessiz bıraktığında,
Kanlar irine döndü sonra,
Rahatsızlık verici kokusunu boş kalan gırtlağımda duyumsadığım,
Alıp gittiğin nefesim oysa sendin, “ޞifa”lı nefes,
Layık olduğu anlamıyla buluşan ilk söz ve ikinci gerçektin….

HERKESE VE HER ޞEYE RAОMEN SENİ SEVİYORUM….

Erzurum – 05.11.2006