bendeki illet, insanlığa
dünyanın ihaneti.
hergün birilerini gömüyoruz umarsız
çok hasta var umutsuz
bana ağlama,
gecenin kuytusunda,
teninin kovuklarına gizle beni
saçların örtsün üstümü
gözlerime bakarak,
aksın ellerinin nemi üstüme
kurumasın busenın ıslaklığı dudaklarımda
bahara sakla beni
allı al, moru mor, yeşile çalan,
çiçeklerin yansımasını göreyim gözlerinde
yeşillensin dallarım,
gövdeme dolansın kolların
dizlerimdeki son takatim
aşk hakikatim
bahara sakla beni
toprakta filizlensin köklerim
belki,
panzehiri olur,
kanımdaki illetin.
son arzum, ilik naklim
saçlarınla tara uzarsa saçlarımı.

Harkov / Ukrayna – 03.02.2007