Anneme…

Tek Güneşim
Kimleri sevdim, kimler geldi geçti şu yorgun kalbimden.
Bir senden vazgeçemedim, senin adın kaldı hep dudaklarımda.
Kimi çok sevdiysem karanlıklarına gömüldü alacakaranlığın;
Ama sen hep güneş gibi doğdun bana.
Kışı bile yaz yaptın bana her daim, yanında olsam da olmasam da.
İlk seni sevdim, son olarak da seni seveceğim,
Sana kalacağım senin istediğin gibi.

Eskiden sevinç kaynağındım senin,
ޞimdilerde ise gençliğin asiliğini giyindim,
Üzüntülerinin neferiyim.
Farkındalaşmaya başladım yavaş yavaş her şeyin.
Özür dilerim.

Masallardaki prensesi hep uzak diyarlarda aramışım,
Bir varmış, bir yokmuş dedikçe kandırılmışım.

Ama artık büyüdüm,
Ne kadar büyüsem de senin çocuğunum.
Hâlâ saçımda kuyruk var belki özlediğimden çocukluğumu,
Saf olmayı dilediğimden o zamanlardaki gibi.

Annem gözleri uçurumum,
Sözleri ninnim.
Sanadır işlediğim günahların en büyüğü bilirim.
Sil gözlerinin yaşlarını,
Ben ağlarken, senin için kan ağladı,
Güldüğümde çiçek açtın bütün baharları kıskandırarak.
Yüzündeki çizgilerinin her biri benim eserim.
Ama artık gül annem,
Canım annem.

16.10.2007