görmek istemezdin dağılmış yüzümü,
kan rengi saçlarımı
dizüstü çöktüğüm odamda,
nemli duvarlara bakışımı…

ne sen, ne de bizler yazdık,
beceremediğimiz bu senaryoyu.
ben ister miydim,
karalara bürünmüş bir kitabım olsun,
ben ister miydim,
yanmış bir incecik daldan meded ummayı…

sarmalar bütün bedenimi
bir filmin negatifleri
bilmek istemezdin korkularımı
duymak istemezdin, saat dördün inanılmaz çığlığını
bambaşka bir umut belirirdi bazen,
korkularımı korkutup kaçırmak gibi!

anlamak istemezdin…
anlamazdı da…

denesem de,
daha da yenilerle geri dönüyor korkularım,
yanıyorum yaptığım yanlışlara,
ya da, yapılan yanlışlara aldandığıma…