Sayıkladık şunu hep;
“Cennet”ten bir köşe şu memleket!
Kazdık birbirimizin kuyusunu,
Bitireviye birbirimizi!

Zalim bir uyku teslim aldı,
Cennet’e usulca lağım nehirleri bırakıldı,
Sivrisineklere küfürler edildi,
Paçalar bok içinde belliki!

“Cennet”ten bir köşe şu memleket!
Haykırdık birbirimize bu aşkı,
Belli ki yürektendi, içerdendi bu tutku,
Ancak sevgimizi esirgiyorduk birbirimizden!

Memleket sevgisi yetmiyor,
Sevmeli içtenlikle millet biribirini,
Kurtun kuzuya baktığı gibi bakarken,
Nasıl yurtta barış, hangi duyguyla!

Ne cinsiyetsiz, ne dinsiz,
Ne kökensiz, ne düşüncesiz,
Farklılıklarla varız, ayrımcılıkla değil,
Birbirini tamamlıyor zenginliklerimiz!

“Cennet”ten bir köşe şu memleket!
Olur! Mide gurultusunu konuşmak,
Kökenin salt damarda dolaşan olmadığını,
Anladığımızda cennet bu, bizim memleket!

Kütahya – 2002