Ansızın durup bakmalarında
içimden geçenlere ağladım
beni kendinden dışlamalarında
kendi kendimi yaraladım

yuttum senden kalan ne varsa
içimde bir volkan besledim
biri asık suratıyla yüzüme baksa
senden bir haber var diye beklerim

duruyor zaman saniyelik bakmalarında
öyle ağır işliyor ki içime düşüncelerin
inanmak elde değil bu sıcaklığında
nefret güvercinin kırık kanatlarında

ben seni öylesine sevdim
öylesine düştüm bu çukura
yıkıldım her sözünde, kaldım yalanlarla
öylesine hayal kurdum, sende olmayanlarla