önceleri yitirmelerim vardı
özlemleri, aşkları, vazgeçmeleri yitirmelerim
sonra yitirmeyi yitirdim.
ölgün bir ruh gibi sızıyla uğultuma uyanıp,
sarılıp sislerime bekledim durulmayı,
girdap gibi döne döne kendime
olduğumdan aşağıya çektim cismimi,
özüm varlığı kadar yoktu!
bir taşın yosun tutan tarafında gölge olmuştum çoktan,
zayıf, hünersiz…
soluyabilmek için derin bir nefes alıp olanca gücümle tuttum,
şehir oturdu kaldı yüreğime ben soluksuz,
gözümde yaş seyrederken seni,
olmamayı diledim,
olmamayı…
olsam ölecektim!

İzmir – 2007