Akif, nasıl bir ortamda doğmuştur?
Altı asırlık çınar, içten içe çürümüştür
Ümitsizlik kök salıp yürümüştür
Mandacı, etek öpüp, el ovmuştur
Millet, yılların verdiği acıyla;
Perişan, yorgun, muzdarip düşmüştür
İnsan, bu hayata soğumuştur!..
Akif, bir iman ve aksiyon insanı…
‘Hür…’ olmak, bir kaside-i bûrdedir onda
‘Yeis…’ ümitsizlik, en büyük zillettir onda
Çağlamış, bir bahar mevsimi gibi çağlamış…
Milletin perişan haline için için ağlamış…
Sevdasını paylaşmış, hüznünü içine dağlamış…
Akif, bir kıvılcım; gönüllere düşen yangın
Akif, milletin feryadına yâr olan bir ses!..
Böyle bir seste, hayat buldu..
Bir büyük vaveyla ile büyüdü…
O çığlığa, millet yürüdü, dağlar yürüdü…
Bir yanardağ gibi savruldu hafakanlar…
‘ölüm kusan geceler…’ ışıklarla uyandı…
ޞafak doğarken kızıllığında, Akif’i andım…

Akif’le, mısralara can gelirdi
Kutsal mücadeleye şan gelirdi
İstibdadı boğan latif nefesle;
Bayrağın rengine kan gelirdi…

Abide-i Hürriyeti gönlüne yaz
Onun bedeli ile kıyama kalk
Bak şu boğaz harbine, şehitler niyazda;
Uyan diyor; nisyana düşme Ey halk!.

Dinle, tarihle, halkla barış
Hizmette, zamanla yarış
‘Zinde bir mazinin izinde;
İmar et vatanı karış karış…