Akşam, toplarken herkesi evine
Sokaklarda tedirgin, umutsuz bir adam kalır
Issız sokaklarında, kaldırım taşlarında
Uzak bir şehrin.
Adressiz, kimliksiz
Bir yabancı gölgem kalır.

Sıcak evlerin huzur buğusu
Taşarken damla damla camlardan
Öğretmen evinin yağmurlu penceresinde
Gözleri uzaklarda
Yorgun bir silüetim kalır.

Soğuk otel odalarında
Bir damla sıcaklığım kalır
Sönmüş ve kirli aynalarda
Bir kırılgan resmim kalır.
Yağmurlu gecede, tozlu pencerede
Karanlık bir gölgem kalır.

Ben bilirim Adana-Antep yollarını
Bir de sürekli sigara içen kaptan şoförler.
Bitmeyen, hep uzayan ve gurbet kokan kıvrımlarda
Ayrılığı bitirmeyen yollarda
Uzaklara dalmış fersiz gözlerim kalır.

Bir de yalnızlığı bilirim
Belki en iyi onu bilirim
Yorgun dönüşlerin gecesinde
Kimsesiz sokaklarda
Bir ürkek yüreğim kalır.