Yeni palazlanmıştı yavru kuş
Yazık kanatlandım sanmıştı
Böylece düşünürken aniden
Bırakıverdi kendini boşluğa

ޞaşkındı biçare hızla düşüyordu
Ama niye? Çok kanat çırpmıştı
Yaşlı çınarın dallarına çarpa çarpa
Hızla düştü yere incinmişti

Deli gibi çarpıyordu minik yüreği
Düşerken görmüştü onu çocuk
Seğirtti hemen aldı avuçlarına
Ne kadar şirin dedi çığlıkla

Sevgiyle yaslayıp kuşu yüreğine
Benim dedi vermem kimseye
Daha da yaklaştırdı yüreğine
Sıkıca kapattı avuçlarını

Kimse alamasın diye kuşunu
Öylece koştu annesine doğru
Açtı avuçlarını ona uzatıp
Ama yavru kuş kıpırdamıyordu

Yeni palazlanmıştı yavru kuş
Henüz ağzının sarısı duruyordu
Çok sevmişti onu çocuk
Başkası incitsin istemiyordu