Her işin bir aslı vardır, bir de faslı
Bakanlar fasıldır der geçip giderler.
Görenler ise işin aslını bilir öyle gelirler
Kurak toprakların şifasıyım ben!
Kimi zaman kırık bir gönülden
Sicim sicim dökülürüm…
Birde gece yarısı şafakla seher arası
Bir mazlumun gönül sofrasına kurulurum…
Siyah gecelerin ziyasıyım ben!
Ben’de ağlarım, yağmur olur yağarım.
Bir’de rahmet derler adıma…
Kimi yağmur bilir, kimi rahmet der geçer.
Kimi de su diye içer gider.
Gurbet gönüller hasretimi çeker,
Susayanların deryasıyım ben!
Ya bir bayram namazı sonrası
Tebessüm arayan bir yetimin
Gözlerinde beklerim…
Ya da, böğründe yangınlar taşıyan
Bir yiğidin, hıçkırığında düğümlenirim.
Yaşlı gözlerin yuvasıyım ben!
Aşk derler bir adıma, kolay söylenirim,
Lakin zor, ele geçerim.
Sarp yokuşlardan aşar’da gelir, gerçek âşıklar
Hesap sorulmaz bu meydanda
Baş keserim, bedel isterim
Nur gönüllerin aynasıyım ben!
Ben’de ağlarım, yağmur olur yağarım
Bir’de rahmet derler adıma…
Kanber’in arzusu, mecnunun leylası,
ޞehla gözlerin elası,
Yanık yüreklerin kala’sıyım ben!
Zülfikarla vuran benim,
Hayberi parçalayan da ben…
Karadan gemiler yürütüp,
Kardinal’e diz çöktüren
Kostantiniye’yi düz edip
Malazgirt’i dar eden
Barbarosların, yavuzların davasıyım ben!
Topal sinekle firavun’un belası,
Kızıl denizi orta yerden yol yapan Musa’nın asası,
Fatıma’nın babası,
Hatemül Enbiya, habibi Kibriya;
Muhammed Mustafa’nın (s.a.v) sevdasıyım ben!…
Hay benim, Hu benim, Cemal benim, Celal benim,
Gaffar benim, Kahhar benim,
Âlemlerin Mevlasıyım ben!
Ben’de ağlarım, yağmur olur yağarım
Bir’de rahmet derler adıma…