Duygu’ya

Hayatıma ilk girdiğin gün
Kalbim atmak için bir neden buldu
Anlam kazandı her nefes alışım
Ve her ağlayışım…
Ama sadece bunlarla kalmadı
İçimde bir DUYGU büyüdü gün geçtikçe
Taşıyamaz oldum bu bedeni, çoğu kez yığıldım kaldım bir köşede
Sanırım ben
Kaybettim bende olan her şeyi
Senin gözlerinde…

Ve şimdi…
ޞimdi gidiyorsun…
Ama yalnız değil, emin ol yalnız değil
Yanında bana ait olan her şeyi de
Beraberinde götürüyorsun…
Oysa bir sen vardın beni buralara bağlayan
Bir sen vardın gözümü her açtığımda beynime
Her kapattığımda ise rüyalarıma dolan
ޞimdi oldu mu bu gidişin?
Tamam, zaten benim değildin ama
En azından gözüm görüyordu ya seni
Hiç değmemiş olsam da hissediyordum ya teninin sıcaklığını ellerimde
Senin nefesin doluyordu ya ciğerlerime duman duman
İşte bunlarla avutuyordum kendimi en azından
Artık, artık yaralarımı da kapatamaz geçen zaman
Yanaklarım yerine uyuşan beynime boşalıyor artık gözyaşlarım
Gerisi mi?
Gerisini anlatmaya kalmadı takatim
Yetmez artık güzüm cümleler kurmaya
Ama her nerdeysen
Kimlerle gülüşüyorsan halimden habersiz
ޞunu bil ki:
Burada bir yürek senin şarkını mırıldanıyor
Ve kızarmış gözlerimden yalnız
Kanlı yaşlar boşalıyor
Kanlı gözlerim… Güzel gülüşünü arıyor…

Ankara – 12.06.2005