Durdu zaman gecelerde
gözyaşlarım eski bir teyp ve mektup yazan ellerim hariç
Bir gizemdi zaman gecelerde
saniyelere sığan rüyalarda saklı kalan mutluluk
ve hiçbir zaman gerçekleşmeyecek hayaller
Bir sığınaktı zaman gecelerde
tüm acılardan kaçıp içine gömüldüğüm
yorganımın altında sahip olamadıklarımı düşleyen
Bir ıstıraptı zaman gecelerde
tüm gerçeklerin tekrar tekrar aklımdan geçtiği
unutmak istediklerimin acımasızca karşıma dikildiği
Bir yalandı zaman gecelerde
tüm ikili ilişkilerin açığa vurduğu
doğru ile yanlışın umarsızca buluştuğu
Bir sağanaktı zaman gecelerde
bardaktan boşanırcasına aktığı gözyaşlarımın
içimdeki acıdan ölesiye kıvrandığım
Bir ölü sessizlikti zaman gecelerde
içimdeki çığlıkları kimsenin duymadığı
tükenene kadar isyan ettiğim derin vakitlerde
Bir ağır çaresizlikti zaman gecelerde
hepsi çıkmaza bakan ruhumun caddelerinde
başıboş, ağır aksak avare dolandığım
Bir kaybedilmiş aşktı zaman gecelerde
aniden bastıran ikindi yağmurları gibi vakitsizce
neden belirtmeksizin koparan beni dünyadan
Bir yokoluştu zaman gecelerde
her defasında başa sardığım
bu kez son deyip hiç başaramadığım
Bir kendini kaybedişti zaman gecelerde
hiçler uğruna vazgeçtiğim değerlerimle hesaplaştığım
fedakârlıklarımın beni benden aldığı
Bir boşluk şimdi zaman gecelerde
derin manâsız sevgisiz, yorgun
ve ağırlığı altında kalbim tüm zamansız gecelerin..