Yaşam ve Aşk üzerine

Dokunabilirsin belki başağın teline
Ama rüzgâr olamazsın
Görünmeden okşamayı becerebilir misin?
Hep bir inciten yanın vardır…
Günün birinde ressamın tuvalini süsleyen
Yalnız bir silûet olabilirsin
Ama oynayamazsın sıkıntı verinceye dek…
Zaman gelir ölmek istersin, umarsızca
Adının komple büyük harfler ile
Ya da alfabeyi kıskandıracak kadar
Simetrik şekiller ile yazılmasını dilersin
Ben okuyamadıktan sonra,
onların da okumasının
Bir önemi kalmayacak,
ya da bir ölünün anlamı…
Yerine getirilirse dualarının
Sen bir evliyasın,
Bize de dua et denilmesinden korkarak
Che ve ya Marks önceliği tanırsın kitaplığına
Gönlünün betimlemesine Agora meyhanesi yakışır
Eğlenip de kaçmamışsındır, bir gönülden oysa
Onlar gelir; veren hep sen olmuşsundur, aşka doyan onlar
“O” harfi mide bulandırır artık
gönül meyhanedir… Gideni özler, geleni hoşnut eder
Özlemeye vakit bulduğun zamanlarda
Yapamadıklarını yapman için fırsat doğar
En güzel seni anlatan
Yalnızlığı kıskandıracak kadar
Yalnızlık oynarsın
Oynar mısın? Diye sorulmadan…

Kocaeli – 2006