Kırk yedi tur attıysa arz güneş etrafında
Kırk yediye katlandım ben bir sahaf rafında

Ecinnîyi topladım mâverânın ardından
Gölgeme mermi sıktım: Bu da sana: Dan. Dan. Dan.

Bir türlü anlamadım, asıl sual da bu yâ;
Beynimin içi miydi, yoksa dışı mı dünyâ

Tepelerin ardında var mı gerçek insanlar?
Hangi korku filminden kin ve nefret kusanlar?

ޞaka falan değil bu. Ben hep bu virdi çektim:
Aynadaki kendim mi, ben mi daha gerçektim?

Didik didik ettim de ne nasıl, ne nedendi,
Ne beynim yedi beni, ne sualler tükendi

Başka sözüm yok ağam; söylenecek söylendi,
Kırk yedi fark mağlubum: Bu dünyâ beni yendi…

Ankara – 08.10.2006