Canımın cananı şimdi el oldu
Bir hortum doladı, esti yel oldu
Yüreğim çağladı, şimşekler çaktı
Boşaldı gözyaşım, aktı sel oldu

Aşkın değneğiyle dövseler beni
Acılar sızılar sarsa bedeni
Kalbimi, gönlümü sen teslim aldın
Neyleyeyim ben, toz olup ta gideni

Mecnun gibi dağ, taş demez tararım
Bir izini, bir telini ararım
Gördüğüm yerlerde solmuş anılar
Esen rüzgârlara seni sorarım

Arşı âlem duydu benim figanım
Kupkuru kesildi, yandı bu canım
Gönül razı olmaz güle reyhana
Ahirette verir, belki Rahmanım

İstanbul – 2004