Susuyorum işte
Açmıyorum kilitli sandıkları
Geçmiyorum asma köprülerden
İnmiyorum bayır aşağı gözü kapalı

Bilmezdim eskiden
Düz yolların bile geçit vermediğini
Ateşin söndürdüğünü
Suyun yaktığını

Bilmezdim “hiç”miş gibi yapmayı
Kendi kendimi avutmayı
Dünyanın dönüp durmasına
Böyle kayıtsız kalmayı

Geç de olsa fark ettim
İçimde kol gezen yalnızlığı
Adım başı yol kesen uçurumları
Ve yarım kalan düşlerin vefasızlığını

İstanbul – 2005