Bir sis bulutu sarmış, kaplamışsa gönlünü
Gözlere perde inmiş, kapatmışsa önünü
Hafızalar silinmiş, unutmuşsa dününü
ޞarkı duymaz, şiir yaramaz ben ne yazayım

Hep şüpheyle yaşamış, olmuş bir paranoyak
Uzanmış dostça eller ona göre hep ayak
Ahde vefa kaybolmuş, gezinir aylak aylak
Güneş doğmaz, buzlar erimez ben ne yapayım

Dikenler kök, boy salmış, güller açmadan solmuş
Susmuş, ötmez bülbüller, kargalar sertaç olmuş
Dost dost, diyen gönüller sahralarda
kaybolmuş
Çapa tutmaz, sapan işlemez ben ne
kazayım

İstanbul – 1997