boğazım yanıyor
acıyor batıyor kimliğime
özlüyor sarıyor sarmalıyor
hasretini
üşüyor ellerim, parmaklarım
tırnak uçlarım,
gözlerim
gözlerim yangına düşüyor
öylesine

bir
sürü kalkıp gidiyor
meralardan
çanlarını şangırdatarak
bir ezgi derinlerden
vay bavo bavemin
davullar ses veriyor
bir türküdür yaşamak seni
diyor satırlar

toprağıma
sürgün veriyor dişlerim
morarıyor tenim
nefesimle kabarıyor
düşlerimin nefsi
ağrılar
hasretlerin zamanlayıcıları olarak bendeler
ben
sürgün topraklarda
çan seslerindeyim

İstanbul – Ekim 2005