ağlama munzur suyundaki çocuk
annen
sana şiirler okur
türküler ağlardı
şimdi gözyaşları köylüsüne yakınmaklı
içindeki sen
kendi kadar acı…

soğuk, bu lanet teneffüsü zor küfürler mağaralarda
ezberimdeki bütün katliamlar
silinemeyecek korkuyorum…
halâ bazı günler gözlerimin önünde,
Munzur’a küs oturup
dağlarla sohbet ediyorum!
hani bir an yıkıcı askerler geldiğinde
Saklandığımız mağara önüne
gardiyanın ellerimize kelepçe taktığı gibi kapardık gözlerimizi
ölüm günleri insanlar daha bir esmer gelirdi bizlere
bizler her defasında ağlayan cocuğa bakardık
Gözlerimiz ürkek ve insanlık dışı
Kanatlanıp uçmasını isterdik bir köy uğruna

ağlama munzur suyundaki çocuk
annen
sana şiirler okur
türküler ağlardı
şimdi gözyaşları köylüsüne yakınmaklı
içindeki sen
kendi kadar acı…