Dümene ihtiyaç yok artık, yolculuğun sonudur nasıl olsa
Her yeni son, yeni bir başlangıçtır bu sonsuzlukta
Kapını ne zaman, kimin çalacağı belli olmaz hiç
habersizce çalıverir kapını
bir açarsın, bir açarsın,
Bir açarsın ışıl ışıl yıldızları andırır gözleri
Ve dudaklarından dökülen, sonsuzluğa sürükleyen bir aşk…

Güzel olan da bu değil midir?
Dalgalara aldırmadan ve rüzgarı alıp arkana
Bir başıma yelken açmışken yeni yalnızlıklara
Hiç beklenmedik bir anda çıkıp ortaya
Bir elin sarılması, bir başın göğsüme yaslanması
Ve raksetmek hoyratça, mavi sulardan bir halının ortasında