Kemiriyor beynimi bir düşünce:
Neler olur Ay dağları aşınca?
Mâlûm koşup meçhûle kavuşunca
…Ayal evlât o gün beni el bilir
…Üstüme bir, ‘hiç olmamış hal’ gelir

Gözlerime göz açıp baksa bebek
Sarsılırım, belki derim; bu sevmek
Yüreğimde can çekişen kelebek
…Can evimin cidârından yol bulur
…Ne haldeyim, bilse bilse el bilir

Konuşursun, bilir misin, tûtiye
Melûl koyun, mahçup bakan kediye,
‘Pervâneler, koştuğunuz ne? ‘ diye
…Sorsam, sazlar inler, sözü tel böler
…Niye bilmem; gönlüme gam yol bulur

Fakir baba “ekmek ekmek” koşarken
Yetim-öksüz kaldırımda üşürken
Bir damla su gökyüzünden düşerken
…Üstüme bir, ‘hiç olmamış hal’ gelir
…Neyler ağlar… Semâ bana zül gelir!

Ankara – 2005