I

Aşk bir çıkmazın içinde buldu beni
Sahte yakamozlar bıraktı gölgeme
Yalandı
Bütün her şey kadar
Ve gerçekti öylesine
Bütün bildiğim kelime ıstılahlarını tüketti
Yorumlayamadım
Açıklamak anlamsızdı!

Gece gibi bir kadındı, aşk
Kimselere görünmeden
Gizlice gelirdi
Kilitli kapıların deliklerinden geçer
Odama girerdi

Tüm acıların, tüm mutlulukların
Üstüne aniden binince
Gün boyu düşünen
Yürüyen
Ayakları su toplamış adam
Ben olurdum

II

Çocuklar kadar mutluydum
Kimseleri tanımazdım üstelik
O hayatımın meşguliyeti olurdu

Sokaklara yağmur mu düşmüş
İhtilal mi çıkmış
Haberim olmazdı
İnce bir kemanın gıygıylaması gibi
İnlerdi nağmelerim
Aşkı keşfettiğimde
Henüz çocuktum!

III

Annemin kokusu kadar
Güzeldi kokusu
Ve ölümlüydü
Bitecekti bir gün
İşte bu yüzden bir rüyaydı
Bu yüzden korkmuştum

Hangi şehre hicret etsem
Nereye kaçsam
Bir köşe başı soyguncusuydu aşk
Donuma kadar soyardı
Geride çıplak bir adam kalır
Ve aşk giderdi!..

İslamabad/Pakistan – Aralık 2004