F.C.E.

uzak yollardan gelmişti
ezberimden saydığım
ama hiç görmediğim
ıssız diyarlardan gelmişti
sesi güldü eli tüldü
hava kapalı olurdu hep
o gülümserse düzelirdi
öyle içtendi yakınlığı
gözüm üzerinde dururdu
çekinirdi ürkerdi
oysa rahat görünürdü
potansiyel acıları vardı
hep dudaklarına uzanan
sessiz yaraları vardı
uzak yollardan gelmişti
besbelliydi çok yabancıydı
güneş doğar o ağlardı
çok ağlardı çok gülerdi
sonra yanakları kızarır
bunca gülüş yeter derdi
sanki diken üstündeydi
uyku gördü mü feri atardı
köşe bucak kaçardı
ürkütücü kabuslara yatardı
ağlar halde kalkardı
sarılmazdı bana sızlardı
uzak yollardan gelmişti
umutlarla gelmişti
sıyrılıp nice kederinden
sert iklime sırt dönmüş
sıcaklığa sığınmıştı
deniz meltemini severdi
esti mi sevinirdi ansızın
gecemi örterdi elleriyle
tül gibi elleriyle
sonra ufkumdan bakardı
gün doğardı
uzak yollardan gelmişti
iyi ki de gelmişti
bana gelmiş beni bulmuştu
oturup konuşmuştu
ne güzel konuşmuştu
sonra ben uyumuştum
o başımda ağlamıştı
siyah saçları yüzüme
kalbi göğsüme damlamıştı
kalkınca gülmüştü
hep gülerdi hürremdi
denizler gibi engindi
uzak yollardan gelmişti
saçlarını örmezdi
kısaydılar güzeldiler
omuzlarına akarlardı
siyah ipekten
teni gibi tüldendiler
resimlere yakışmazdı
o gülüşü hiç donmazdı
resmî olurdu bazen
anlardım hüzün dolardı
boğazından acı damlardı
sonra ağlardı hava kararırdı
akşam olurdu ben uyurdum
rüyamı böler içime işlerdi
uzak yollardan gelmişti
iyi ki de gelmişti

İstanbul