Ilık bir yaz gecesiydi
Hatırlanan şey, bir kumsal, bir kayık, bir çocuk
Ve bir de ıslığın sesi

Çok istediği bir oyuncağa kavuşacak
çocuk havasındaki hevesle
Konuştum
Sonra gözlerim dış dünyaya kapandı
Islık sesi umut verdi bana
Ve camdan bir küre içerisinde mutluluk başladı

Günler birbirini kovaladı
Haftalar oldu
Haftalar ayları
Aylar seneleri
Seneler dizildi birer birer

Hayat bu kadar mı güzel olabilirdi?
Pencereler mekânım olmuştu
Gözlerimi uzun yollardan alamıyor, içim kıpır kıpır
Bekliyordum

Geceler bitmesin istiyordum
Güneşin alevden saçları
Aşsın karşıki tepeden
Gölgeler sarsın yamaçları
Ama ürkmedim gelecek olan geceden
Hasretle bekledim

Ama
Ama sonra değişti yavaş yavaş her şey
Zaman intikam almaya başladı
Elinin tersiyle itiyordu mutluluk
Ben ulaşmaya çalıştıkça o itti
İnat ettim
Kimsesiz kalmış bir çocuk gibi çırpındım
Tek başıma
Umut uzaklaşıyor, gidiyor son hızla
Ama benim gücüm yok yakalayamıyorum
Nafile
Yoruldum
Canım acıyor artık

İçimde bir ses avazı çıktığı kadar bağırıyor
Yapma
Yapma
Ama neyi?
Hiç bir fikrim yok

Gecelerse bambaşka
Artık gelmesin geceler
Ürküyorum
Korkutuyor beni o ses, daha yüksek
Yapma
Yapma
?

Yapmadım yapamadım
Artık ıslık sesi duymuyorum.