Ölüme benzetirim ben aşkı
İkisi de destursuz,
İkisi de ruhsatsız girer bedene
Sevdanın kör kurşunu saplandımıydı yüreğine
Anla ki sen de sevmişsindir birisini
Ve bil ki ölmüşsündür…
Ölüm kurtuluşa erenlerin mükafatı
Sevda ise sevgiliye sunulan armağan
Bil ki sevdadan nasibini alamamış biçare
Sen bir defa ölürken
Ben bin kere öldüm sevdanın ateşiyle
Sen bir kere yanarken
Ben her gece sevda pınarından su serptim yüreğime
Senin kaybettiğin umudun oldu mu hiç
İç çekerek ağlayıp,
Yiten her umudun ardından
Yeni bir umut yaktın mı
Haydi aç yüreğinin kapılarını sonsuzluğa
Al götür beni benden tutarsızca
Eğer yaşamak dediğin
Bir kuru otsa kıraç topraklarda
Yaşamayı sana
Ölmeyi ise sevdalı yüreğime bırakıyorum.

Ankara – 01.05.2003