Bunalımda, dardayım.
Ellerimi kaldırdım havaya,
Başladım tanrıya yalvarmaya…
Günahkârım ya…
Tanrı kızmış bana.
Mazhar olamadım lütfuna…

Derler ki,
Denize düşenler,
Yılana sarılır.
Tanrının huzurundan kovulunca,
ޞeytanın makamına varılır.
Ben de öyle yaptım.
Ceketimi düğmeledim,
Yakama yeni rozetimi taktım.
Yazdım arz-ı halimi,
ޞeytanın masasına bıraktım.
Dilekçemi okudu.
– Siyasilerden referansın var mı, dedi.
– Yok, dedim.
Önce güzelce dövdü,
Sonra da kovdu, kapısından…

Gaziantep – 16.06.2005