bu ilk şiir değil ardından
bir çocuk kadar masum
bir cellat kadar zalim
gözlerine yazılan…

gözlerin ki;
yitik bir kentin sokakları gibidir,
örselenmiş
yürüdükçe
canımı acıtır dökülen ceviz yaprakları
rüzgar bir hışımla geçer
saçlarının kokusunu getirir
o an
ölüm öyle büyük bir özlemdir ki içimde
anlatamam…

Tarsus – 2001