Bir kırlangıcın kanadındadır hayat.
Bazen yükseklere alır seni,
bazen umulmaz alçaklara,
beklenti geç doğan güneş gibidir,
gecikmekse yağan bir yağmur…

Bir damla su olursun bazen,
ya da bir hıçkırık boğazlarda yutkunan.
Bir ırmak olur akarsın tepelerden,
durgunlaşırsın hava kararırken…

Sonra susarsın biraz,
rüzgara karşı bir mum yakarsın, hep söner.
Pişman olursun nedense, ağlarsın.
O da eser kendi halince,
silip götürür bütün benliğini.
Belki çok seversin, belki az,
zamanı gelince anlarsın bir düş gördüğünü,
her şey bir kördüğüm olur,
bir ağrı geçer gider yüreğinden,
çok üşürsün sen kalabalıktaki yalnızlığında…

Belki çok düşünürsün, belki az.
Bir ateş düşmüştür önüne,
bir el tutmuşsundur belki istemeden,
belki bir güneş, belki…

Zamanı gelince anlarsın bir düş gördüğünü,
duyguların bulutlardan sıyrılıp önüne düştüğünü…

İnegöl – 07.04.2005