Cahit Sıtkı’ya

yaş kırkı bulduğunda
ölümle kolkola gezersin
nisan renkli göklerde
bir uçurtmanın kuyruğuyken yüreğin
birden yorulur düşersin
çalsa kapını bildik bir sonbahar
ve romatizmal bir rüzgar
susturup türkülerini korku selinde yüzersin

yaş kırkı bulduğunda
ölüm hep kollarken seni
gizli gizli sen de onu süzersin
umurunda mı
gençsin/güzelsin
yuvasız bir güvercin gibi savrulurken
ilk boşluğunda
takılır albenisine gidersin

yaş kırkı aştığında
korkma
yorulur da kolundaki ölüm
onu terk edersin

kimbilir
belki yeniden seversin

Kiraz – Kasım 2004
Kaynak: Çıkınımdaki Azıklar