Ağlamak insanın aczini gösterir.
Ben dün gece yağmur yağarken yürüdüm.
Sessizce dolaştım saatlerce boş sokaklarda,
Ağlamadım, yanaklarımdan yağmur damlaları aktı.
Hiç kimseyi düşünmedim, hiç üşümedim o an.
Çünkü yağmur damlaları sıcaktı.
Hayal kurmadım, hatırlamadım bile maziyi,
Bir köşede oturmadım, şemsiyemi açmadım,
Bir örtünün altına sığınmadım. Çünkü yağmur yağıyordu
Ve yağmur damlaları sıcaktı.
Yürüdükçe yürüdüm, sanki yağmur dinmeyecek,
Bu gece hiç bitmeyecekti, gözlerim hep sonsuza baktı
Hiçbir şeyi göremedim.
Ben ağlamadım. Yağmur yağıyordu, yanaklarımdan
Yağmur damlaları aktı.