Yakışmıyor gecelere,
karanlıkları yırtan
bu yüz mumluk aydınlık.
Kokuna, sıcaklığına sarmalanmış,
buz gibi, kaskatı yalnızlık.

Sen olmalıydın şimdi.
Alevi yüzünde titreyen,
bir mum olmalıydı masamızda.
Gözlerinde yıldızlar ışımalıydı.
Dolunaydan dökülen aydınlık
damla damla saçlarına bulaşmalıydı.

Kolondaki sağır edici
metalik seslerin yerine,
güzel bir melodi gibi yine
kahkahaların yayılmalıydı geceye.
Kokun karışmalıydı.
Tenimi ürperten,
ilkyaz esintilerine.

Uzatmalıydın ellerini.
Kıyıya vuran ak köpükler gibi.
Zamanın durduğu,
yaşamın akmadığı
o düş ülkesine,
elimden tutup sıkıca
alıp götürmeliydin beni.