Buruk bir sızı oldun içi
Ağlayan yanım oldun
Bir çocuğun anaya olan özlemi gibi
Hep beni sevdiğini bilerek özledim seni
ve hep sevdim seni
Belki hayalini
ve hep gülümsedim seni andığımda
Beni her yalnız bıraktığında
sana kavuşmayı özledim
ve her seninle konuştuğumda
sesini ne kadar özlediğimi farkettim

Beni yine yalnız bıraktığın
şu günlerde
kızmadım sana ama kırıldım;
“ah şu inadım seni arayamadım”
sesini duyamadığım için
zaten seni göremediğim için
sadece biraz buruk biraz eksiğim.