Binlerce derdin, çilenin peşinden koştur ha koştur,
Ben anladım ki bu dünya boştur, vallahi boştur,
Ne gariptir şu insanoğlu, anlamaz dünya halinden,
Ben anladım ki bu dünya boştur, vallahi boştur.

Gelen konar, konan göçer, var mıdır baki kalan?
Mal, mülk, şöhret, ünvan inan ki hepsi yalan,
Gidiyoruz bir yere, budur tek gerçek olan,
Ben anladım ki bu dünya boştur, vallahi boştur.

Dünyalar kadar malın, sevdiğin olsa ne çıkar,
Gün gelir bir gün, hepsi de sana uzaktan bakar,
Burada çok sevdiğin altınların, orada elini yakar,
Ben anladım ki bu dünya boştur, vallahi boştur.

Yaptığın iyilik kalır burada, kötülük seninle gider,
İyiliği bilmem de, kötülük yapan bilmem ne eder,
Bu zulümler ne için? Binlerce elem, keder,
Ben anladım ki bu dünya boştur, vallahi boştur.

Bize bir adım gelene, biz koşarak gidelim,
Kötülükten bir şey çıkmaz, hep iyilik edelim,
Cennete gidersek ne alâ, ya cehennemde ne edelim?
Ben anladım ki bu dünya boştur, vallahi boştur.

Diyarbakır – 1995