Gözlerinden o kanlı yaşlar süzülürken…
Gerçek kan sanmıştım o akanları
Akanlar bir yalanmış
Akıp giden teninden bir yalanmış,
Sen de tenin gibi o yalanların içindesin
Tek gerçek şey var o da benim gözyaşlarım
Boşluğa doğru kaçıyorlar,
Sadece bir hiç uğruna
Suratımı ıslatıyorlarlar
Tanrım; yüzüne bakmaya cesaretim yok
Unutuluşumun ardındaki kayboluşumdayım
Hatalarım kanatlarımı çoktan kırdılar
Ulaşamıyorum sana
O kanlı gözyaşlarım içinde boğulurken
elimi uzatıyorum sana Tanrım
Ve şimdi gözlerimi kapatıp bekliyorum
Beni bu yalandan kurtaracağın günü…
Buzdan bir cehennemdeyim
Okyanuslar kadar derin bir korku var içimde
Keskin bir bıçak gibi sessizlik kesiyor bileklerimi
Kanıyorum…
Kirpiklerim ıslanmış her yer sis dolu
Göremiyorum yalan dışında bir şey yok mu bu kafeste
Yelkovanın her hareketi öldürüyor beni
Tanrım ben senin olmak istiyorum
Bu yalan içinde her gün ölüyorum…