Üye Girişi »     
Cellatlar ve Kızıl Gül

Kaybolmuş güneşiyle işte bu yitik şehirde
Bir başıma kaldım canım hayalinin peşinde,
Koynumda yalnızlığım, korkak acılar düşümde,
Teslimim senelere, bitmek bilmez kederimle.

Uçurum alır beni, yerlere düşerken sefil,
Gafil ve kimsesiz cesedim.
Ayak parmaklarım
parçalanmış kaburgalarım bekler her gece düşümde
Her sabah umutları alınmış uyanırım.

Umutsuz değildim ben kayboldu umutlarım,
Bitmez ağrım, yangınım..
Çalmışlar, almışlar, satmışlar
Bu bir sitem değil adı koy ki aynıdır sitem
Almışlar bir kenara koymuşlar…
Değil! Koydular…
Umutsuz değildim ben umudu çaldılar.
Sevgisiz değildim can; canımdan can aldılar.
Kara teslim papatyalar,
Soluktur artık sarmaşıklar,
Uzadı da ayaz can, gelmez oldu baharlar…
Güz yanığında cellatlar kan kızıl gülüm çaldılar,
Yalnız kaldı dalı gülümün;
Kırdılar oy
Yoldular…



İzlenme: 47 Görüntüleme
Puan:
1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (No Ratings Yet)
Loading...
Ekleyen: admin

Yorumlar

Yorum Yaz