Sabah gördüm onu, şimdi ben sarhoşum.
Bu kadar güzelini ne gördüm ne duydum.
O renkler, o alım, o çalım, aman Allah’ım,
Donmuş kalmışım, adeta kesildi soluğum.

Yanına yaklaşamamak da insanı deli eder,
Çevresine dizilmiş mızraklı binlerce asker.
Bu bir prensestir, ancak masallara yakışır,
Görenlerin hepsi hayran, uzaktan öperler.

Beyaz, kırmızı, mor karışımı bir rengi var,
Elini uzatırsan kan içinde kalır parmaklar,
Dizilmiş yanına mızrak gibi binlerce diken,
Kim derdi, kaktüsler böyle güzel çiçek açar?

İstanbul – 02.06.2004