Sevgiden anlamayan herkese

Hatırlıyor musun ilk konuştugumuz günü?
Kalbim can çekisen bir kuş gibiydi,
Nasıl merhaba demiştim korkarak,
Kelimeler boğazıma dizilmişti.
Sen beni azarlamıştın.
İlk kez buluştuk günler sonra bir pastanede,
Mayıs ayının ondokuzuncu günüydü,
Ben geç kalmıştım, sen sütlaç yemiştin beklerken.
Çantandan siyah zeytin, yeşil biber çıkmıştı, gülmüştük.
O gün düşündüklerimle, bugün düşündüğüm aynı!
Durmaksızın şiirler yazıyordum sana,
Ben yazmayı seviyordum, sen şiirleri.
Bir gün ansızın çekip gittin, dönmeyecek gibi sessiz-sedasız,
Oysa ikimiz de biliyorduk döneceğini,
Bekliyordum dönüşünü aynı bıraktığın gibi,
Gelişin de gidişin gibi oldu, haber vermeden,
Bilmeyecektim belki görmeseydim tesadüfen,
ޞimdi arama diyorsun artık, çıkma karşıma,
Neydi değişen son birkaç ayda?
Ve ben susuyordum…
Sana olan saygımdan susuyordum!
Sevgimden susuyordum!
Aklın ermez buna, anlayamazsın!
Hadi git! seni azad ediyorum…

ޞanlıurfa – 03.10.2004